February 2010

เท่าที่จำได้ ผมได้ยินคำนี้ ครั้งแรกๆ น่าจะเป็นช่วงอายุประมาณ 18-19 ช่วงที่จะเอ็นต์ เข้า มหาวิทยาลัย แต่ได้รู้ซึ้งกับคำๆ นี้จริงๆ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ปล่อยวาง คำๆนี้ ดูเหมือนว่า มีพูดๆกันตั้งแต่ รุ่นเด็กๆ ไปจนถึงคนเถ่าคนแก่ หรือตลอดจนพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบเองก็มีบ้าง ที่อยู่ในปฏิปทาของพระท่าน แต่ว่าปล่อยวางของ พระสงฆ์ กับ ของปุถุชน นั่นย่อมต่างกัน อิอิ การที่เราจะปล่อยวางได้ ไม่ใช่ว่าเราเรียนรู้อะไรสักอย่างแบบเพิ่งเริ่มต้น สักพักเริ่มเบื่อ เลยก็ปล่อยวางไป…

นานแล้วครับที่ไม่ได้ฝันเห็นอาม่า เมื่อคืนโชคดีมากๆ ที่ฝันเจอท่าน แล้วได้เข้าไปกอดท่านอยู่สักพัก แม้ว่ามันเป็นเพียงความคิดที่่เกิดตอนนอน (ฝัน) ก็ทำให้ผมสุขใจ จนอมยิ้ม ตอนตื่นนอน ได้อย่างมากมาย เป็นเพราะด้วยความผูกพันธ์ กับท่านมา ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 20 กว่าๆ ยังจำได้ว่าตอนเด็กๆ จะตื่นไปเดินตลาดกับแกทุกๆเช้า ถึงแม้ต้องฝืนตื่นนอนมากเท่าไร ก็ต้องตื่นไป ฮ่าๆๆ ทุกวันนี้เลยแอบดีใจอยู่ว่า ได้ดูแลท่านตอนท่าน อายุมากขึ้น ไปช่วยท่านซื้อกับข้าวตอนเช้าๆ ไปกินข้าวเช้ากับแก เดินตามก้นอาม่า จนหลายๆคนมองว่าเป็นลูกชายคนสุดท้อง ของอาม่า จนถึงวันที่อาม่าเสียไป สิ่งที่ท่านให้มาตอนแกเสียคือ…