สัมปชัญญะ

จนถึงวันนี้ เวลา 1 ปี 9 เดือนแล้ว ที่อาม่าได้จากผมไป ทุกครั้งที่ฝันเห็นอาม่าในฝัน จะแอบยิ้มในใจตอนตื่นทุกครั้ง เป็นเพราะผูกพันธ์ กับอาม่ามากๆๆๆ ตอนเด็กๆ ผมเคยมีความคิดที่ว่า ถ้าสักวันอาม่าเสียไปจริงๆ เราจะเป็นอย่างไร ผมได้แต่นั่งคิดแล้วก็ร้องไห้ คนเดียวและยังหาคำตอบไม่ได้ จนเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2550 ความเป็นจริงทำให้ผมต้องยอมรับ ในสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ อาม่าจากพวกเราไปตอน ช่วงเช้ามืด …. ทุกคนในครอบครัว ต้องยอมรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้น แล้วก็ต้องใช้เวลาในการปรับตัวในการสูญเสียครั้งนี้ ส่วนผมเองคงบรรยายไม่ถูกว่าเสียใจมากเท่าไร …