การที่ได้เข้าไปศึกษาธรรม ข้อวัตร ต่างๆ ขณะที่บวชนั้น ผมได้เรียนรู้การใช้ชีวิต ความเป็นอยู่แบบ สมมติสงฆ์ ที่เดินตามรอยของพระพุทธองค์
ที่ให้เรียนรู้เกี่ยวกับธรรมวินัย ข้อวัตรปฏิบัติ การภาวนาเจริญสติ สิ่งเหล่านี้เป็นเส้นทางที่เดินไปสู่ความสงบ สะอาด สว่าง
ถึงแม้วันนี้ ผ่านมาแล้ว 5 ปีแล้ว [ ตั้งแต่ กรกฏาคม 2553 ] ก็ยังคงถือปฏิบัติภาวนามาโดยตลอด เพราะระหว่างทางที่ได้ปฏิบัตินั้น
ก็ได้พบว่าสิ่งที่พระพุทธองค์สอนนั้น สามารถปฏิบัติได้จริง สามารถใช้ในชีวิตประจำวันได้ ได้เรียนรู้เกี่ยวกับทุกข์ สมุทัย นิโรธ และทางแห่งมรรค ตามคำสอนแห่งหลักอริยสัจ4 เห็นทุกข์ที่เกิดขึ้นที่ไหน มันก็ดับลงที่ตรงนั้น การมองลงตามหลักพระไตรลักษณ์นั้น ลดละความคิดเห็นว่าตัวตนนี้ เป็นของของเรา เป็นกายของเรา เป็นจิตของเรา เมื่อลดละได้ตามลำดับฉันใด ความสุขก็จะบังเกิดขึ้นฉันนั้น
การได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ได้ฟังธรรมจากสัตบุรุษ จะทำให้ชีวิตที่เกิดมามีความหมายมากขึ้น มีความชัดเจนในเส้นทางที่จะเดินไปต่อมากขึ้น ถึงแม้เทคโนโลยีจะพามวลมนุษย์ในโลก ก้าวล้ำเพียงใด แต่ถ้าไม่รู้จักการเรียนรู้ทุกข์ ผู้คนจึงได้รับความทุกข์ จนหาทางออกไม่เจอ ครั้นแค่เปิดใจเรียนรู้ในศาสตร์ของพระพุทธองค์แล้วนั้น แล้วนำมาประพฤติปฏิบัติ ตามหลักแห่งศีล สมาธิ และเจริญปัญญา ความสุขจากการละ การคลาย ก็จะเกิดขึ้นตามลำดับๆ
