รูปจาก :: แก่งสะพือ อุบลฯ
ช่วงนี้ ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันครับ แปลกๆ งงๆ เซ็งๆ เบื่อๆ ทั้งที่ก็ภาวนา มาตลอด แต่บางครั้ง ก็เผลอไปทั้งวัน รู้สึกตัวอีกทีก็เย็นแล้ว เหอๆ อาจจะเป็นเพราะมีเวลาอยู่กับ ตัวเองน้อยไปแระมั้ง หรืออาจจะห่างวัดไปด้วย มีปัญหาอะไรหลายๆ อย่างให้ต้องเจอ ต้องแก้ตลอด บางครั้งก็แก้ไม่ตก ก็ปล่อยให้มันกอง ไว้ตรงนั้นซะก่อน เพราะทุกอย่างมันเป็นอนิจจัง เกิดขึ้นมา ตั้งอยู่สักพัก แล้วก็ดับไปเอง
นี่ก็ผ่านมา 9 เดือนแล้วซิน่ะครับ อาม่า อีกไม่กี่เดือนก็จะครบ 1 ปีแล้ว แต่กอล์ฟก็ยังคิดถึงอาม่าอยู่ ตลอด วันไหนที่ฝันเห็นอาม่า ตื่นมาจะรู้สึกดีมากๆ นึกถึงความรู้สึกดีๆ แล้วบางครั้งมันก็น้ำตาซึมได้แฮะ ยังจำได้ บางครั้งกลับบ้านดึกๆ แกก็จะโทรหาตลอด ว่าเมื่อไีรจะกลับ คงเพราะผูกพันกับอาม่ามากๆ ล่ะมั้ง กลับบ้านครั้งสุดท้ายที่เจออาม่าในโรงบาล พอเห็นหน้าแก ก็เข้าไปกอดแก ไม่อยากให้อาม่าเป็นอะไรเลย แต่สุดท้ายก็เข้าใจว่า ทุกอย่างล้วนไม่จีรัง เราไปบังคับอะไรไม่ได้
ยังไงก็ขอให้ผลบุญที่ผมเคยทำมา ได้แบ่งไปถึงอาม่าด้วยน่ะครับ ขอให้อาม่าจงเป็นสุขๆ ถ้าอาม่าว่างๆ ก็แวะมาเยี่ยมกอล์ฟบ้างน่ะครับ
golfreeze[at]packetlove.com
Lonely Tim[e] …
4 Comments
ทำบุญถึงอาม่าเยอะๆนะ
สัขขารนั่นไม่เที่ยง
มีเกิด แล้วต้อง มีดับ..สู้ สู้ นะ
>_<
^__^
แค่ได้คิดถึงก็เปนสุขใจ
ฮ่าๆๆ ขอบใจ น๊าๆ จริงๆน่ะ แค่คิดถึงก็สุขใจแล้ว