เมื่อละคลายจากความเป็นว่ามีตัวตนได้ ความสุขก็อยู่ไม่ไกล
ท่ามกลางความวุ่นวายในสังคม ในโลกปัจจุบันนี้ โลกที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่ล้ำหน้า โลกที่มีกิเลสครอบคลุมเท่ากับคลื่นสัญญาณ 4G 3G 2G
เราต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ใช้ชีวิตด้วยความเร่งรีบ คิดค้นหาวิธีการที่จะประสบความสำเร็จในทางโลก เพื่อกอบโกยชื่อเสียง เงินทอง
จนลืมสิ่งๆหนึ่งที่เรียกว่า “ใจ” ไป จึงทำให้เกิดความสับสน วุ่นวาย เวลามีปัญหา จนเกิดเป็นความทุกข์ใจขึ้นมา พวกเราแสวงหาทรัพย์นอกกาย เพื่อหวังเพื่อมีเงินเยอะๆ มีชื่อเสียงเยอะๆ แล้วจะมีความสุข ซึ่งถูกกิเลสดึงออกไปจากการ กลับมารู้สึกตัว มากขึ้นๆ เป็นอย่างนี้อยู่ จากเดือนเป็นปี จาก1 ปี กลายเป็น 10 ปี หรืออาจจะตราบจน 5 วินาทีสุดท้ายของชีวิต…
แต่จะมีหรือเปล่า ที่มีสักจังหวะของชีวิต ที่ให้เป็นของขวัญแด่ตัวเอง ด้วยการกลับมา เรียนรู้กาย เรียนรู้จิตใจ ตามหลักแนวทางของมหาบุรุษ
ที่พระพุทธองค์ทรงเมตตาถ่ายทอด แนวทางไว้ให้เมื่อ 2,600 ปีก่อนนี้ หลักที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียรสอน
อริยสัจ4 หลักของการใช้ชีวิต ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค
ผมขอเรียกเป็นจังหวะของชีวิต คนทุกคน ล้วนจะมีจังหวะของชีวิตในลักษณะนี้ บางคนอาจจะเกิดขึ้นบ่อยๆ บางคนอาจจะเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวในชีวิต
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สำคัญว่าจะเกิดกี่ครั้งในชีวิต แต่สิ่งสำคัญคือ เมื่อเกิดโอกาสขึ้นแล้วในชีวิตคนเรานั้น เราได้นำศาสตร์ของมหาบุรุษนั้น ไปประพฤติ ปฏิบัติต่อยอด ในการเรียนรู้จิตใจ และพบสัจธรรมในชีวิตมากน้อยเพียงใด
การเกิดขึ้นของโอกาสในการ รู้ ตื่น เบิกบาน นี้ อาจจะเป็นช่วงที่ท่านนอนพักรักษาตัวอยู่ใน โรงพยาบาล หรือบ้าน หรือที่ใดสักแห่ง หรือคนในครอบครัวได้จากไปกระทันหัน เป็นช่วงชีวิตที่ได้อยู่กับตัวเอง มีโอกาสได้คิดว่า การใช้ชีวิตที่ผ่านมาประมาทเพียงใด ชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร และชีวิตนี้เกิดมาเพื่อแสวงหาอะไร อะไรคือสิ่งที่ต้องการแท้จริงในชีวิต… ซึ่งไม่ใช่สิ่งบังเอิญแน่ๆ ที่พวกเราได้เกิดในประเทศที่มีพระพุทธศาสนารุ่งเรืองที่สุดในโลกปัจจุบันนี้ นั่นก็คือประเทศไทย ที่ซึ่งมีพระผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบมากมายหลายๆองค์ และยังมีแนวทางการปฏิบัติเพื่อออกจากทุกข์ได้ยังมีอยู่…
อยู่ที่ว่าท่านจะเปิดโอกาสให้กับตัวท่านเองเมื่อใด… ผมเองไม่ได้จะอวดว่าตัวเองศึกษาในพระพุทธศาสนามานานเพียงใด เก่งเพียงใด ซึ่งผมเองก็ยังเป็นแค่ผู้เดินทาง ตามรอยที่มหาบุรุษพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ประทานบอกเส้นทางไว้ ก็เท่านั้น แต่สิ่งที่ผมอยากบอกคือ ถึงแม้เราจะอยู่ในโลกที่การสื่อสารมันไปมารวดเร็ว โลกที่เต็มไปด้วยการดิ้นรนแสวงหาวัตถุมาเสพมากมาย ท่านยังมีโอกาสเข้าถึงศาสตร์แห่งพระพุทธองค์นี้
ขอแค่ลองนำมาประพฤติ ปฏิบัติดู แล้วท่านจะพบว่า โลกที่มีแต่ความวุ่นวายนี้ ปัญหาในชีวิต เข้ามากระทบถึงจิตใจของท่านได้น้อยลง สิ่งเหล่านี้กระทบได้แค่ร่างกาย แล้วเมื่อฝึกภาวนาไปเรื่อยๆ ก็จะละคลายจากตัวตน ละคลายจากความเป็น-ความมีอยู่ของตัวตน และร่วมดำรงรักษาไว้ซึ่งศาสตร์แห่งมหาบุรุษพระพุทธองค์ได้มอบไว้ ให้กับ ชาวโลก และส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลายสืบต่อไป …
ตอนบวชให้อาม่า ครั้งแรกเมื่อ กุมภาพันธ์ 2550
ถ่ายกับอาม่า และ หม๋าม้า
ตอนบวชรอบสองที่ จ.อุบลราชธานี : )
